Agorafobinin yaşam boyu yaygınlığı %2 ile %6 arasında devam eder. Agorafobi tanısı almış kişilerde yüksek oran, ki bu oranın %75 olduğu ifade edilir, panik bozukluk da yaşadığı ifade edilir.

Daha önce bahsedilen sosyal fobi ya da özgül fobi türlerinde de olduğu gibi agorafobide de öğrenme rolleri oldukça aktiftir. Klasik koşullanma temelde bir uyarana karşı geliştirilen bir öğrenme yöntemidir. Kişi yaşantısının bir diliminin gözünde korkutucu bir duyguyla eşleştirdiğinde zihin onu öğrenir, bu tür durumlar sıklaştıkça artık zihin bir uyarıcıya ihtiyaç duymadan bile bu korku ve kaygı durumunu ortaya çıkarabilir.

Davranışın ortaya çıkmasında kişinin bilişse çarpıtmaları oldukça etkindir. Bulunduğu konumda kendisine bir zarar verileceğine dair düşünceleri aktifleşir. Kendisini güvende hissetmek için attığı her adım aslında agorafobisini de yükseltir. Örneğin bir alışverişe tek başına gittiğinde korku ve kaygı durumu ortaya çıkar. Böylece kişi bir arkadaşını yanına çağırırsa kendi düşüncesini gerçeğe dökmüş olur. Kendisine “Korkmam gerekiyordu ve korkum sadece arkadaşım varken geçiyor.” der. Düşüncesi kişinin bu davranışı sık sık ortaya çıkarmasına da neden olur. Çünkü düşüncesi gerçeği olmuştur.

Agorafobi tanısı almış kişiler yardım almanın zor olduğunu düşünür. Bu yüzden alan, cadde, sokak, köprü, tünel, pazar, alışveriş merkezi, cami ya da diğer ibadethane yerleri gibi durumlarda bulunamazlar. Beden bütünlüğüne zarar geleceğine inanır. Kalp krizi geçireceklerini, yardım alamayacakların hayal eder. Tuvalet ihtiyacı duyacağı ancak tuvalete ulaşamayacağı korkusuna kadar uzanan farklı belirtiler gösterir. Kişi bu tür durumlarda sıklıkla aile bireylerinden birinin kendisine eşlik etmesini ve kendisini güvende hissetmesini ister. Eğer ki kapalı alanda kalması gerekiyorsa kapıya en yakın yeri tercih etmeye çalışır. Bazı durumlarda ise kişi evden dahi çıkmaz. Böylece kişinin günlük aktiviteleri de son derece azalır. Fobiler arasında agorafobi kişinin gündelik yaşantısını en çok etkileyen durumdur.